ความคิด ความรู้สึก

ความทุกข์ก็เหมือนหลุมดำ ทั้งมืดมนและยากที่จะหาทางออก เมื่อเราจมลงมาแล้วก็จะวนเวียนกับความคิดเดิมซ้ำๆ อยู่กับความรู้สึกลบและเรื่องราวทุกข์ใจ เบื่อตัวเอง เบื่องาน เบื่อคนรอบตัวและอาจจะลามไปถึงเบื่อชีวิต แน่นอนว่าไม่มีใครอยากจะจมอยู่กับความรู้สึกนั้นไปนาน ๆ แต่ว่ามันก็ยากที่จะหลุดพ้นเช่นกัน ซึ่งการที่จะออกมาได้เราต้องทำความเข้าใจกับสมองก่อน

สมองของเรามีพลังและศักยภาพแฝงเร้นที่มหาศาลมากว่าที่เรารู้และที่เราใช้ การที่เราจะดึงศักยภาพเหล่านั้นออกมาได้ต้องอาศัยความกระตือรือร้น มุ่งมั่น เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังบวก แต่ปัญหาคือเมื่อกลายเป็นคนคิดลบแล้วจะกลับมาบวกก็คงยาก

นักเขียนหนังสือเกี่ยวกับสมองชาวญี่ปุ่นท่านนึงกล่าวไว้ว่าสมองของเราไม่ได้มีกลไลการคิดเหมือนเวลาเราคิดเลขทางคณิตศาสตร์ หรือก็คือสมองของเราไม่ได้ตายตัว แต่ขึ้นอยู่กับอารมณ์และความรู้สึกในตอนนั้น เช่นถ้ามีความสุขก็อาจจะคิดอะไรได้มาก แต่ถ้าเครียดหน่อยก็อาจจะคิดอะไรไม่ค่อยออก สิ่งแรกที่เราควรเริ่มจึงเป็นการมองในเชิงบวกให้มากกว่าเชิงลบ เพราะสมองก็เหมือนกล้ามเนื้อ ยิ่งเราใช้มันบ่อยแค่ไหนก็เหมือนเราเสริมสร้างกล้ามเนื้อให้แข็งแรงมากขึ้นเท่านั้น ท้ายที่สุดแล้วก็สมองเราก็จะคิดแต่เรื่องดี ๆ เนื่องจากความเคยชินนั่นเอง เท่านี้ชีวิตของเราก็จะสามารถหลีกเลี่ยงความทุกข์และไม่ตกลงในห้วงของหลุมดำอีก

เขียนบทความโดย PRM